Hausmagger stopt. De Neder-surf-pop-rocknrollgroep rond cultheld Theo Wesselo trekt de stekker eruit. Maar niet voordat Nederland afscheid kan nemen. Op zaterdag 25 mei krijgt Hausmagger zijn laatste grootse groet in Vlaardingen, met support van Nancy Kleurenblind & de Zingende Roadie en Le Motat.
Sinds 2009, nu dus 10 jaar, teistert Hausmagger de vaderlandse poppodia, ooit begonnen als taakstraf. Hoe snel de tijd ook ging, Hausmagger ging sneller dan een directe rechtse. De band, rond gitarist en surfsoundcoryfee Eddy ‘de Pook’ Seweratti en ex-Rembo & Rembo-ster en full-contact dichter Theo Wesselo, knalde er maar liefst drie albums uit. Volledig uitgebracht in eigen beheer en aan de man gebracht met een bak jaren-’80-eigenwijsheid en guerillatactieken waar de FARC een puntje aan kan zuigen. Die houding bracht ze naar bijna elk festival en podium in Nederland.
Wesselo’s oer-Rotterdamse nuchterheid en rauwe, Nederlandstalige, recht-voor-zijn-raap teksten werden ondersteund door een prettig ronkende surfsound die recht doet aan de rebelse one-liners en podiumpoëzie van de frontman. Eddy en Theo hadden vooraf nooit verwacht dat Hausmagger zo’n enorme aanhang zou vergaren in de underground. Stoppen op je hoogtepunt is dan ook de beslissing die viel: niet tot Sint Juttemis doorspelen, maar DE-HAUSMAGGER-2019-ÍK-ZIE-JE-NOG-STEEDS!-AFSCHEIDS-TOUR. Een laatste reis vol verrassingen!
HAUSMAGGER is:
Theo Wesselo – zang & dans
Eddy Sewerratti – guitars
Nancy K. – bass
Reid Steenhuis – keys
Jeroen van Leeuwen – drums
Een Casio-gestuurd electro-LED-light-duo met een snoeiharde bas. Ze zingen Hollandstalige enn uitermate catchy pop. Nancy zingt en speelt bas. De Roadie zingt en speelt de keys. Vergelijkingsmateriaal? Je zou kunnen denken aan de kinderen van Eefje de Visser en Spinvis, met een dosis ketamine.
Nancy K. & De Zingende R. speelden afgelopen jaar op festivals, in voorprogramma’s, op literaire middagen, in het buitenland en toerden mee met de fanfare- punkband de Kift.
Tato Wesselo is de naam, Le Motat is de formatie! Deze superverse band zoekt de grenzen op. Het absurde, het gevoelige, het idiote. Alles komt aan bod. Muzikaal kan je het typeren als Nederlandstalige, vuige, electronische pop waar de eigenwijsheid vanaf druipt. De appel valt dus niet ver van de boom! En dat is een heel goed iets.
