Zomer in Nederland, het vijfde studioalbum van Roosbeef, werd een jaar geleden uitgebracht. Na een tour door Nederland en Vlaanderen komt ook aan deze Zomer nu een eind. Maar niet zonder nog een keer de mooie liedjes te spelen. Op zaterdag 13 januari staat Roos Rebergen met haar band in De Kroepoekfabriek!
Fuck it, dacht Roos Rebergen. Ze had nét voor de lockdown haar vierde plaat Lucky uitgebracht, maar toen ging de wereld plots op slot en kregen al die nieuwe liedjes niet eens de kans om zich op het podium te tonen. Terwijl ze de nummers net had geschreven om die vervolgens met haar superband live te spelen. Zat ze in zak en as? Een beetje wel, natuurlijk. Maar ze slaagde er snel in om die frustratie tot iets creatiefs om te buigen. En dus ging Roos gewoon weer nieuwe songs maken. Ze nam thuis rudimentaire demo’s op, en stuurde die vervolgens naar de rest van Roosbeef, de groep waar ze het gezicht van is. Daarin Pascal Deweze (Sukilove), Tim Van Oosten (Het Zesde Metaal) en Tom Pintens (Zita Swoon, Tamino), maar ook Sjoerd Bruil (Millionaire, Dez Mona) die recent de rangen had versterkt. Ze wilde een ander geluid. Ruwer. Rauwer. Nog meer rechttoe-rechtaan. “Ik had heel veel naar de jongste paar platen van PJ Harvey geluisterd, en daar zat een grilligheid in die me enorm beviel. Ze klinken heel chaotisch. Het rommelt en het rammelt. Maar het was precies de organische sound waar ik naar op zoek was. Tijdens de opnamen in Studio Jezus -van Pascal Deweze, die ook dubbelde al producer- hebben we alles zo veel mogelijk live ingespeeld, zodat er weinig ruimte was voor technisch geknoei achteraf. Het moest zo oprecht mogelijk. Smaakvol, en niet afgelikt.”
Dat is gelukt. De songs op Zomer In Nederland, de vijfde langspeler van Roosbeef, doen donker en broeierig aan. Onderkoeld, maar toch heel sensueel. Ze zoeken het avontuur op, en de melodieën maken vaak zijsprongetjes op momenten dat je het niet verwacht. Onlangs werd het ergens psychedelische gitaarpop genoemd, en daar valt iets voor te zeggen. Alleszins heeft Roosbeef sinds Ze willen je hond wel aaien maar niet met je praten – haar debuutplaat uit 2008 – een enorme weg afgelegd. Ze is van singer-songwriter met begeleiding uitgegroeid tot de frontvrouw van een hechte, strak spelende band. En ook inhoudelijk heeft ze niet één, niet twee, maar drie stappen vooruit gezet. Want waar ze in het dagelijkse leven soms moeilijk uit haar woorden komt, slaagt ze er als tekstschrijfster wél in om met een paar compacte, beknopte zinnen een hele wereld op te roepen. “Het lukt me niet altijd om mijn gedachten goed te ordenen. Daarom schrijf ik nummers. Daar heb ik de tijd om een tekst te ordenen. ’t Is altijd een puzzel die gelegd moet worden. Ik zing ‘m net zo vaak tot elk woord op de juiste plaats valt. Het lijkt misschien alsof ik zomaar wat woorden op een hoopje gooi. Maar instinctief voel ik dat er altijd een lijn in zit. Klank en inhoud moeten samen gaan.”
Vaak gaat het over escapisme. Ze kon tijdens de lockdowns niet fysiek naar buiten, maar ze kon wel reizen in haar hoofd. Dus gaan de songs over elders willen zijn. Over iemand anders willen zijn. Het was haar manier om aan de realiteit te ontsnappen.
“Op het prachtige Zomer in Nederland klinkt Roosbeef nog steeds stevig en zelfverzekerd”
★★★★☆ Volkskrant
“Nederlandtalige gitaarpop die onbehaaglijk durft te zijn.”
HUMO
“…teksten en muziek vloeien als vanzelf in elkaar over, waarna de band hoekigheid in de rondingen plaatst”.
Groene Amsterdammer‘‘
Live bestaat Roosbeef uit Roos Rebergen, Sander Smeets, Sjoerd Bruil en Tim Van Oosten.
Zomer in Nederland, het vijfde studioalbum van Roosbeef, werd een jaar geleden uitgebracht. Na een tour door Nederland en Vlaanderen komt ook aan deze Zomer nu een eind. Maar niet zonder nog een keer de mooie liedjes te spelen. Op zaterdag 13 januari staat Roos Rebergen met haar band in De Kroepoekfabriek!
