Alleen is ook maar zo alleen, maar niet voor Ivo Gleeman. Die vindt het juist heerlijk om als one-man band door het leven te gaan. Met de hem zo typerende twaalfsnarige gitaar en footdrums en soms een harmonica, trekt hij als een ouderwetse troubadour of singer-songwriter van dorp naar dorp en van stad naar stad. Wander About – ‘Rondzwerven’ – is de treffende titel van zijn debuut, dat hij op donderdag 4 juni in De Kroepoekfabriek presenteert. Wie een combiticket bestelt (15 euro), krijgt de CD er direct bij.
Gleeman, de naam komt van de troubadour uit Eye Of The World, deel 1 van The Wheel Of Time, de fantasy-reeks van Robert Jordan, is een loner. Hij zoekt de eenzaamheid als artiest niet bewust op. Vroeger had hij wel een band, maar dit werkt beter voor hem. ‘Het is vooral uit nood geboren,’ zegt de man zelf, die zittend optreedt, zodat hij tegelijk met zijn voeten de footdrums kan bespelen. ‘Het is onderdeel van me geworden, ik ben ermee vergroeid. Zonder voelt zelfs kaal. Ieder zijn ding, en dit is wat ik doe.’ Deze opvallende setting bepaalt zijn sound, die sterk Keltisch getint is met hier en daar ‘n Arabisch accentje. Heel dynamisch, heel apart. Op de track The Gate is de toon meer bluesy. Hij legt nog ‘n klein gitaartje op schoot, dat hij af en toe als percussie-instrumentje gebruikt.
Met producer Ocki Klootwijk heeft hij met zijn beperkte instrumentatrium toch een groot geluid weten te genereren. ‘Alles is lekker uit de losse pols opgenomen,’ zegt Gleeman. Maak daar ‘losse enkel’ van. Die footdrums, waar hij zelf voor de optredens een stalen frame voor heeft ontworpen, zijn ook een mooie gimmick. Het ziet er ook leuk uit, zo’n zanger die al zijn ledematen gebruikt. In de studio is hier en daar voor de afwisseling ook met een echte drummer (Joeri Rook) gewerkt. Die geluiden kan Gleeman op het podium reproduceren met de pads aan zijn voeten, waarmee hij zijn drums bedient. Zien is geloven: echt waar, één man kan zo’n bandgeluid maken.
Wander About is de weerslag van een artiest die veel rondreist. Anderhalf jaar trok hij door Australië en Nieuw Zeeland. De met krachtige bluesy slide gitaar opgetuigde afsluitende track Desert Sun is geïnspireerd op zijn drie dagen durende treinrit in een kaarsrechte lijn dwars door de Australische woestijn. De op de mandoline gespeelde opzwepende single One For The Road is één op één toepasbaar op het kroegleven in de Ierse pubs, waar hij vaak speelt. Dat gaat van stamkroeg Paddy Murphy’s in zijn thuisstad Rotterdam, tot Dolan’s Pub in Limerick of de beroemde De Barra Folk Club in Clonakilty, waar de basgitaar van Noel Redding, de bassist van Jimi Hendrix, nog aan de muur hangt te pronken. ‘Nog één biertje en dan gaan we, zeggen ze dan, om aan het einde van de avond op de wenkbrauwen naar huis te kruipen,’ vat Gleeman het geestig samen.
Met zijn toertjes door Ierland langs de vele pubs en folk clubs, die het land rijk is, leidt Gleeman een jaloersmakend schilderachtig bestaan. Op zijn album neemt hij ons mee op reis. Dat smaakt naar meer – niet per se meer bier maar vooral meer muziek. Laat je meevoeren op Gleemans muzikale zwerftocht, die nu ook gaat leiden langs de Nederlandse zalen in het clubcircuit, waar hij al in het voorprogramma stond van ondermeer Moke en Ellen ten Damme.
Gebruik maken van de Rabo-Korting?
